قوله تعالى: تلْک الرسل آنک پیغامبران و فرستادگان، فضلْنا بعْضهمْ على‏ بعْض فضل دادیم و افزونى بعضى را ازیشان ور بعضى، منْهمْ منْ کلم الله هست ازیشان آن کس که الله با او سخن گفت و رفع بعْضهمْ درجات و بعضى را ازیشان برداشت زبر دیگران بدرجها، و آتیْنا عیسى ابْن مرْیم الْبینات و دادیم عیسى مریم را روشنیها و معجزهاى درست، و أیدْناه بروح الْقدس و نیرو دادیم وى را بجان پاک، و لوْ شاء الله و اگر خواستى خداى ما اقْتتل الذین منْ بعْدهمْ مختلف نگشتند مردمان در دین خویش پس پیغامبران خویش، منْ بعْد ما جاءتْهم الْبینات پس آنک بایشان آمد نشانهاى روشن و معجزهاى درست، و لکن اخْتلفوا لکن مختلف شدند، فمنْهمْ منْ آمن ازیشان بود که بر ایمان بپائید و منْهمْ منْ کفر و بود که کافر شد و لوْ شاء الله ما اقْتتلوا و اگر خواستى الله پراکنده و مختلف و بسته راه نگشتندى، و لکن الله یفْعل ما یرید (۲۵۳) لکن الله آن کند که خود خواهد.

یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند أنْفقوا نفقت کنید، مما رزقْناکمْ از آن چیز که شما را روزى دادیم، منْ قبْل أنْ یأْتی یوْم پیش از آنکه آید روزى لا بیْع فیه که در آن روز خرید و فروخت نبود، و لا خلة و لا شفاعة و نه دوستى و نه خواهش گرى مگر بدستورى و الْکافرون هم الظالمون (۲۵۴) و ظالمان فردا ایشان باشند که امروز کافرانند.